سیمون بولیوار

سیمون خوزه آنتونیو د لا سانتیسیما ترینیداد بولیوار ای پالاسیوس پونته ای بلانکو (به اسپانیایی: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios Ponte y Blanco)، فرمانده انقلابی و سیاستمدار ونزوئلایی، یکی از چندین رهبر جنبش استقلال طلبانه در آمریکای جنوبی بود.
سیمون بولیوار در کشورهای آمریکای جنوبی به ویژه در ونزوئلا به عنوان قهرمان ملی، محبوب همگان است. هم اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست.
تندیس او سوار بر اسب پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد.
در سال ۱۳۸۵ شهرداری تهران بلواری را در انتهای بزرگراه اشرفی اصفهانی (تهران) به نام سیمون بولیوار نام نهاد.
نام بولیوار از اشراف زاده های ساکن روستای کوچک لا پوبلا د بولیوار در باسک اسپانیا، آغاز گرفته شده است. خانواده مادری پدر بولیوار از خانواده آردانزا بود. مادر بزرگ مادرش از خانواده های ساکن جزایر قناری بوده است.
خانواده بولیوار در قرن شانزدهم به ونزوئلا آمد. اولین فرزند این خانواده بولیوار در آمریکای جنوبی، سیمون بولیوار بود که از سال ۱۵۵۹ تا ۱۵۶۰ با استاندار سانتو دومینگو زندگی و کار کرد. هنگامی که حاکم ونزوئلا توسط پادشاهی اسپانیا در سال ۱۵۶۹ مجدداً منصوب شد، سیمون بولیوار هم با او رفت. او به عنوان یک مهاجر در ونزوئلا، اسپانیا، در جامعه محلی برجسته بود و او و فرزندانش املاک و مستاجران و موقعیت های خود را در کابیدو محلی دریافت کردند.
هنگامی که کلیسای کاراکاس در سال ۱۵۶۹ ساخته شد، خانواده بولیوار یکی از اولین کلیساهای اختصاصی را داشتند. مهم تر از این ثروتی بود که او از مزارع نیشکر بدست می آورد. بخش دیگری از ثروت بولیوار از معادن نقره، طلا و مس حاصل می شد. معادن کوچک طلا اولین بار در سال ۱۶۶۹ در ونزوئلا استخراج شد و بدنبال آن معادن مس نیز کشف و استخراج شد. بولیوار از طرف مادرش (خانواده پالاسیوس)، معادن مس آروا را در کوکوروت به ارث برد. بردگان بومی آمریکایی و آفریقایی کار اصلی را در این معادن انجام می دادند.