محمدحسن ممقانی

شیخ محمد حسن، (درگذشته ۱۸ محرم ۱۳۲۳ ق. در نجف) پسرِ ملا عبدالله، پسرِ محمدباقرِ ممقانی (مامقانی) از فقیهان بنام و از مراجعِ شیعه بود.
لغت نامهٔ دهخدا
فرهنگ معین- فهرست اعلام
گلشن ابرار، ج۶، ص۶۳.
گلشن ابرار، ج۴، ص۳۷۰(شرح حال پسرش)
محمدحسن مامقانی، پسرِ عبدالله پسرِ باقرِ مامقانی، در ممقان، به جهان دیده گشود و برای تحصیل به نجف رفت. او پس از مدتی به مامقان بازگشت. اما پس از اقامتی ۸ ساله بار دیگر رهسپار نجف شد و در همان شهر ساکن شد و در محرمِ ۱۳۲۳ هجری قمری، در همان جا درگذشت و به خاک سپرده شد.
مامقانی در نجفِ سال های پایانیِ سده سیزدهم-که کانون دوست داران دانش بود- نخست نزد شیخ مرتضای انصاری و پس از درگذشتِ او در حوزهٔ درسِ سید حسین کوه کمری و برخی دیگر از بزرگان، حضور یافت و سپس به تألیف و تصنیف سرگرم شد.
تالیفات اش بسیار اند، از جمله «البشری الوصول» و «درایع الاحکام». شرحِ خوی خداپسندانه و رفتار پارسایانه اش در «تنقیح المقال» و «ریحانه الادب»، به کلکِ پسر اش- شیخ عبدالله مامقانی- آمده است.