بوس دادن

بوسیدن . یا بوسه دادن

بوس دادن. [ دَ ] ( مص مرکب ) بوسیدن :
دوتایی شد و بر زمین بوس داد
بخندید زو شاه و برگشت شاد.چو زد تیر بر سینه اشکبوس
سپهر آن زمان دست او داد بوس.چو گودرز بنشست بر خاک طوس
بشد پیش خسرو زمین داد بوس.برفتند و بر خاک دادند بوس
فروماند بر جای پیلان و کوس.بر لاله کند سرخ گل افسوس همی
نرگس گل را دست دهد بوس همی.من خدمت کردم بوس بر انگشتری دادم و پیش ملک نهادم. ( تاریخ بخارا ). رجوع به بوسیدن شود. بوسه دادن. رجوع بدین کلمه شود.