سارکوییدوز

سارکوئیدوز (Sarcoidosis) یک بیماری با علت ناشناخته است که در آن التهاب در گره های لنفاوی، ریه ها، کبد، چشم ها(شایعترین ان یووئیت قدامی)،پوست و دیگر بافت ها رخ می دهد. واژه سارکوئیدوز به معنای «ناهنجاری گوشت مانند» است.
در این بیماری، توده کوچکی از بافت غیرطبیعی گرانولوما در اندام های خاص بدن شکل می گیرد. گرانولوماها، خوشه هایی از سلول های ایمنی هستند. در برخی مبتلایان، این گرانولوماها از بین نمی روند و در نتیجه موجب التهاب بافت و زخم شدن آن می شوند. این بیماری، تقریباً تمام اندام های بدن را مورد حمله قرار می دهد، اما اغلب بر ریه ها، چشم و پوست اثر دارد. این بیماری در سن ۲۰ تا ۴۰ سالگی شایع است. زنان بیشتر به این بیماری دچار می شوند. سارکوئیدوز در کودکان بسیار نادر است.
این عارضه به اشکال متفاوتی ظاهر می شود. گاهی اوقات تنها در یک قسمت از بدن علائمی ایجاد می کند و گاهی اوقات به طور هم زمان در چندین قسمت از بدن علائمی ایجاد می کند.
این بیماری که همچنین سارکوئید و سارکوئیدوزیس نامیده می شود شامل تجمع غیرطبیعی سلول های التهابی مزمن به نام گرانولوما است که به صورت گره ندول در ارگان های متعدد بدن تشکیل می شوند. این گرانولوم ها غیر کازئیفیه هستند و اغلب در ریه و غدد لنفاوی یافت می شوند، گرچه بالقوه هر اندامی در بدن می تواند درگیر شود. بروز بیماری اغلب تدریجی است. بیماری ممکن است بی نشانه یا مزمن باشد. بیماران مبتلا به بیماری در مراحل اولیه بیماری به طور شایعی خود بخود یا با استفاده از داروهایی نظیر کورتون و متوتروکسات بهبود می یابند. گلوکوکورتیکوئید اساس درمان سارکوئیدوز است.در برخی موارد ندرتاً" بیماران مبتلا به فرم های شدید تر بیماری و درگیری شدید ریه و قلب درمان نشده و فوت می کنند.

سارْکوئیدوز (sarcoidosis)
نوعی بیماری مزمن، با علت ناشناخته. در این بیماری، گره های لنفیبزرگ و توده های گوشتی کوچکی در شش ها تشکیل می شود. بیماری ممکن است چشم، پوست، و ندرتاً سایر بافت ها را درگیر کند. در بسیاری از موارد، بیماری خودبه خود بهبود می یابد یا آن را با کورتیکو استروئیدهابا موفقیت درمان می کنند. اکنون تصور می شود که برخلاف نظری قدیمی، بتهوون دچار سیفلیس نبوده، بلکه مبتلا به سارکوئیدوز بوده است.