شاه شجاع

ابوالفوارس جلال الدینْ شاه شجاع از سلاطین آل مظفر و مشهورترین فرد از این خاندان است.
آرامگاه شاه شجاع
وی در ۲۲ جمادی الثانی ۷۳۳ق / ۱۰ مارس ۱۳۳۳ (میلادی) در یزد متولد شد (تاریخ آل مظفر محمود کتبی، ص۳۷). وی از جانب مادر به سلاطین قراختایی کرمان، نسب برمی کشید و نظر به همین نسب به رغم برادر بزرگترش به ولایتعهدی پدر منصوب شد. در دوره فرمانروایی پدرش مبارزالدین محمد، مأموریت هایی به وی واگذار شد که از جمله امارت کرمان در ۷۵۴ق / ۱۳۵۳ (میلادی) بود. وی همچنین در فتح شیراز در زمان پدرش که منجر به برافتادن سلاطین آل اینجو شد، نقشی عمده داشت.
امیر مبارزالدین محمد مظفر، بانی سلسلهٔ آل مظفر و پدر شاه شجاع، چنان که در دیوان حافظ و دیگر منابع مشهود است، بسیار تندخو و زودخشم بود و در عقوبت دادن، سرعت و خشونت داشت. وی در بازگشت از سفر جنگی آذربایجان بر دو پسرش شاه شجاع و شاه محمود و خواهرزاده اش شاه سلطان خشم گرفت و دو پسر را به کوری و خواهرزاده را به کشتن بیم داد. پس آن سه تن، سحرگاهی در اصفهان، امیر محمد را فروگرفتند. شاه شجاع، بر اسب برنشست و بر سرش به نشان سلطنت، چتر گرفتند و امیرمحمد را به قلعه طبرک فرستادند و در آنجا کور ساختند.
شاه شجاع پس از فروگرفتن پدر، در ۷۵۹ (قمری)/ ۱۳۵۸ (میلادی) به پادشاهی رسید. او حکومت اصفهان و ابرقو را به برادر خود قطب الدین شاه محمود و کرمان را به برادر دیگرش سلطان عمادالدین احمد سپرد و خواجه قوام الدین محمد بن علی صاحب عیار را به وزارت خود برگزید. اما پس از چندی نشانه های سرکشی از قوام الدین به ظهور پیوست و به دستور شاه شجاع کشته شد و خواجه جلال الدین تورانشاه به وزارت رسید.

شاه شجاع (ابهام زدایی). شاه شجاع می تواند یکی از موارد زیر باشد:
شاه شجاع پادشاه مظفری
شاه شجاع درانی پادشاه افغانستان
شاه شجاع کرمانی

شاه شجاع (۷۳۳ ـ ۷۸۶ ق)
(یا: جلال الدین اَبوالْفَوارس شاه شجاع) پادشاه (حک: ۷۶۰ ـ ۷۸۶ ق) نامدار سلسلۀ آل مظفر. فرزند امیر مبارزالدین محمد و در ابتدا سپهسالار لشکر پدر بود، اما در ۷۵۹ ق، همراهِ برادرش، شاه محمود، با دستگیری و کورکردن پدر، در فارس به سلطنت رسید. وی از همان آغاز سلطنت ، درگیر جنگ های داخلی با برادرش شاه محمود شد، که حکومت اصفهان و ابرقو را داشت و سرانجام او را نیز مطیع کرد. پس از درگذشت سلطان اویس جلایر، شاه شجاع از ناتوانی حسن جلایری استفاده کرد و به آذربایجان لشکر کشید و تبریز را تصرف کرد، اما سریعاً آن جا را ترک کرد. متصرفات او از شرق تا قلمرو آل کرت و سیستان و از جانب غرب ، کردستان و عراق عجم را در برمی گرفت. او برای استحکام موقعیت خود با القادر بالله، خلیفۀ فاطمی مصر، بیعت کرد. از آن جا که دورۀ شاه شجاع همزمان با قدرت گیری تیمور بود، وی سعی کرد تا با او دوستی برقرار کند . شاه شجاع شاعر و ادیب و از ممدوحان حافظ بود.