ساموا

ساموآ. مختصات: ۱۳°۵۰′ جنوبی ۱۷۱°۴۵′ غربی / ۱۳٫۸۳۳°جنوبی ۱۷۱٫۷۵۰°غربی / -13.833; -171.750
نوع حکومت:دموکراسی پارلمانی
مساحت:۲۸۴۲ کیلومتر مربع
جمعیت۱۹۰٫۰۰۰:نفر
زبان:ساموایی-انگلیسی
واحد پول:تالا
ایالت مستقل ساموآ (Samoa Independent State) که معمولاً با نام ساموآ شناخته می شود و تا ۱۹۹۷ میلادی ساموآی غربی نامیده می شد، کشوری است واقع در قارهٔ اقیانوسیه، اقیانوس آرام جنوبی، شمال تونگا و شرق والیس و فوتونا. پایتخت ساموآ آپیا است.
این جزیره همچون هاوایی در یک نقطه دور افتاده از اقیانوس آرام واقع شده است و یک جزیره گردشگری به شمار می آید.
نام قدیم این منطقه برای نخستین بار توسط یک فرد هلندی در سال ۱۷۲۲ کشف شد و نام قدیم این منطقه ساموآن بوده است.

ساموآ. ساموآ (Samoa)
موقعیت. کشور ـ جزیرۀساموآ در آب های مرکز جنوبی اقیانوس آرام، در شمال شرقی جزایر فیجی و شمال کشور ـ جزیرۀ تونگا واقع است. ۲,۸۳۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و شهر آپیاپایتخت آن است.سیمای طبیعی. کشور ساموآ، که بخشی از جزایر پولینزی محسوب می شود، از نُه جزیره و جزیرکتشکیل شده که همگی منشأ آتشفشانی دارند. چهار جزیرۀ مهم این کشور ـ اوپولو، ساوایی، آپولیما، و مانونوـ کوهستانی و مسکونی اند و بقیّه جزیرک ها به زیستگاه و پناهگاه پرندگان و حیات وحش اختصاص یافته اند. جزیرۀ ساوایی، بزرگ ترین جزیرۀ این مجموعه، ۱,۷۰۸ کیلومتر مربع مساحت دارد؛ جزیرۀ اوپولو ۱,۱۱۸ کیلومتر مربع و بقیۀ جزایر و جزیرک ها روی هم ۵ کیلومتر مربع وسعت دارند. کوه سیلی سیلی، در مرکز جزیرۀ ساوایی، ۱,۸۵۷ متر ارتفاع دارد و بلندترین نقطۀ کشور ساموآ محسوب می شود. اقلیم این کشور گرم و مرطوب و فصل بارندگی آن، که به ویژه در سراشیب های جنوب شرقی بیشتر است، از آذر تا فروردین ماه است. اگرچه هوای ساموآ از اردیبهشت تا آبان نسبتاً آرام و مطبوع است، توفندهایخطرناک گاه این آرامش را برهم می زنند و فاجعه به بار می آورند. نیمی از اراضی این کشور از جنگل پوشیده شده و نواحی پست آن را مرداب های پوشیده از درختان کرنا یا چندل فراگرفته است. حیات وحش آن به پرندگانی چند به ویژه گونه ای کبوتر منحصر می شود. شهرهای مهم آن عبارت اند از آپیا، مولیفانوئا، آسائو، و ساله لولوگا.
اقتصاد. کشاورزی، شیلات، چوب و الوار و صنعت گردشگری چارچوب اصلی اقتصاد ساموآ را تشکیل می دهند و کاکائو، نارگیل خشک و شیلات عمده ترین کالاهای صادراتی آن است. نارگیل، موز، آناناس، انبه، سیب زمینی هندی، و خربزۀ درختی برای مصارف داخلی تولید می شوند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور ساموآ، سلطنتی مشروطه با یک مجلس قانون گذاری است. در حال حاضر مالیئتوئا تانومافیلیِ دوم شخص اول مملکت است. او زمام امور را مادام العمر در دست دارد و جانشین او را اعضای مجلس مؤسسان برای مدت پنج سال انتخاب می کنند. قدرت اجرایی در دست شخص اول مملکت است که سمت نخست وزیری را نیز برعهده دارد. مجلس قانون گذاری ساموآ از ۴۹ نماینده تشکیل می شود که مردم آنان را برای مدت پنج سال انتخاب می کنند.
مردم و تاریخ. جمعیت ساموآ ۱۸۷,۰۳۲ هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۶۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. ۹۳ درصد از جمعیت این کشور را ساموآئی های پولینزیایی تبار تشکیل می دهند و ۷۸ درصد از این جمعیت در روستاها به سر می برند و۶۳.۵ درصد از مردم آن از آیین پروتستان پیروی می کنند. رشد جمعیت آن۰.۶ درصد است. پولینزیایی ها در حدود ۱۱۰۰پ م به جزایر ساموآ مهاجرت کردند و در آن جا ساکن شدند. یاکوب روخوینِهلندی، نخستین اروپایی بود که در ۱۷۲۲ از این جزایر دیدن کرد. لوئی بوگنویل، دریانورد و پویندۀ فرانسوی، در ۱۷۶۸ به جزایر مزبور وارد شد و آن جا را جزایر ناویگاتورنامید. هیئت های مذهبی انگلیسی در ۱۸۳۰ و آلمانی ها در ۱۸۵۵، ظاهراً برای تبلیغ مسیحیت و راهنمایی و ارشاد بومیان و کفار، به ساموآ رهسپار شدند. چارلز ویلکسدر ۱۸۳۹ و ریچارد میدامریکایی نیز در ۱۸۷۲ به این سرزمین گام نهادند و اجازۀ تأسیس یک پایگاه دریایی در جزیرۀ توتوئیلارا برای دولت امریکا دریافت کردند که امروز به ساموآی امریکا موسوم است. تضاد مصالح و منافع سه کشور انگلیس و آلمان و امریکا به مناقشات سیاسی و اختلافات دیپلماسی میان این کشورها منجر شد و سرانجام در ۱۸۹۹ به توافقی سه جانبۀ انجامید و انگلستان منافع خود را در ساموآ به آلمان واگذار کرد. پس از جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۹، مستعمرۀ آلمان در ساموآ به قیمومت و سرپرستی نیوزیلند محول شد. سرپرستی نیوزیلند بر ساموآ تا ۱۹۶۱ به درازا کشید و ساموآ در ۱ ژانویۀ ۱۹۶۲ به استقلال کامل دست یافت.

ساموآ. ساموآ با نام رسمی دولت مستقل ساموآ که از ۱۹۹۷ ساموآی غربی خوانده می شود؛ حکومتی مرکزی با دموکراسی نایبی با تقسیمات اداری یازده گانه است.
• «پرچم: الف: ساموآی غربی: پرچم ساموآی غربی قرمز رنگ است و در گوشهٔ سمت چپ بالای آن در یک کادر آبی تیره پنج ستاره که نشانهٔ صورت فلکی صلیب جنوبی است مشاهده می شود. صورت فلکی مذکور در اغلب پرچم های کشورهای اقیانوسیه دیده می شود و این نقش از زمان تسلط زلاندنو بر کشور ساموآی غربی برجای مانده است.ب: ساموآی آمریکا: ....» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش