آنکه گواهی او فروغ صدق نداشته باشد .
گواه لباسی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گواه لباسی. [ گ ُ هَِ ل ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنکه گواهی او فروغ صدق نداشته باشد . ( بهار عجم ) ( آنندراج ) :
به یک گواه لباسی که ماه مصر آورد
سیاه کرد رخ دعوی زلیخا را.
به یک گواه لباسی که ماه مصر آورد
سیاه کرد رخ دعوی زلیخا را.
صائب ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: