پساجنسیت گرایی
بیانیه سایبورگ (انگلیسی: A Cyborg Manifesto) بیانیه سایبورگ یک مقاله نوشته شده توسط دانا هاراوی است که در سال ۱۹۸۴ منتشر شده است. در آن مقاله مفهوم سایبورگ به عنوان ردیه ای بر مرزبندی های سفت و سخت مطرح شد، سایبورگ به ویژه کسانی که مرزبندی «انسان» از «حیوان» و «انسان» از «ماشین» را دنبال می کنند، هدف قرار می دهد. او می نویسد: «سایبورگ رؤیایی از جامعه که روی مدلی از خانواده اندام وار بناشده باشد و تنها این بار بدون پروژه اودیپی(oedipal) باشد نیست. سایبورگ باغ عدن را به رسمیت نمی شناسد؛ از گل ساخته نشده است و نمی تواند در رؤیای بازگشت به گرد و غبار باشد.»
بیاینه سایبورگ مفاهیم سنتی فمنیسم همچون تأکید فمینیست ها بر سیاست های هویتی را به چالش می کشد و به جای آن ائتلاف از طریق علقه را تشویق می کند. او از استعاره سایبورگ برای حرکت به ماورای محدودیت های سنتی جنسیت، فمینسیم و سیاست استفاده می کند و بیانیه سایبورگ یکی از معیارهای توسعه نظریه فراانسانگرایی قلمداد می شود.
گرچه هاراوی نظریه سایبورگ را به عنوان یک نقد فمینیستی به رشته تحریر درآورد خود وی نیز معترف است که محققین دیگر و رسانه های جمعی مفهوم وی را اخذ و در بافتارهای متفاوتی به کار برده اند او از این مسئله آگاه است و پذیرای استفاده های مختلف از مفهوم سایبورگ خود است اما می گوید"تعداد بسیار اندکی آنچه من از بخش های مختلف سایبورگ در نظر دارم را درک می کنند ".مجله وایرد نظریه فمینیستی بودن سایبورگ را نادیده گرفت و در عوض از آن برای نطریه پردازی در مورد در هم تنیدگی انسان و فناوری بهره جست.ه رغم این هاراوی اشاره می کند که محققان جدید فمینیسم نیز «مفهوم سایبورگ را پذیرفته و از آن برای مقاصد خودشان بهره می گیرند».
بیانیه سایبورگ (انگلیسی: A Cyborg Manifesto) بیانیه سایبورگ یک مقاله نوشته شده توسط دانا هاراوی است که در سال ۱۹۸۴ منتشر شده است. در آن مقاله مفهوم سایبورگ به عنوان ردیه ای بر مرزبندی های سفت و سخت مطرح شد، سایبورگ به ویژه کسانی که مرزبندی «انسان» از «حیوان» و «انسان» از «ماشین» را دنبال می کنند، هدف قرار می دهد. او می نویسد: «سایبورگ رؤیایی از جامعه که روی مدلی از خانواده اندام وار بناشده باشد و تنها این بار بدون پروژه اودیپی(oedipal) باشد نیست. سایبورگ باغ عدن را به رسمیت نمی شناسد؛ از گل ساخته نشده است و نمی تواند در رؤیای بازگشت به گرد و غبار باشد.»
بیاینه سایبورگ مفاهیم سنتی فمنیسم همچون تأکید فمینیست ها بر سیاست های هویتی را به چالش می کشد و به جای آن ائتلاف از طریق علقه را تشویق می کند. او از استعاره سایبورگ برای حرکت به ماورای محدودیت های سنتی جنسیت، فمینسیم و سیاست استفاده می کند و بیانیه سایبورگ یکی از معیارهای توسعه نظریه فراانسانگرایی قلمداد می شود.
گرچه هاراوی نظریه سایبورگ را به عنوان یک نقد فمینیستی به رشته تحریر درآورد خود وی نیز معترف است که محققین دیگر و رسانه های جمعی مفهوم وی را اخذ و در بافتارهای متفاوتی به کار برده اند او از این مسئله آگاه است و پذیرای استفاده های مختلف از مفهوم سایبورگ خود است اما می گوید"تعداد بسیار اندکی آنچه من از بخش های مختلف سایبورگ در نظر دارم را درک می کنند ".مجله وایرد نظریه فمینیستی بودن سایبورگ را نادیده گرفت و در عوض از آن برای نطریه پردازی در مورد در هم تنیدگی انسان و فناوری بهره جست.ه رغم این هاراوی اشاره می کند که محققان جدید فمینیسم نیز «مفهوم سایبورگ را پذیرفته و از آن برای مقاصد خودشان بهره می گیرند».
wiki: بیانیه سایبورگ