۱ - در حال شادی کردن . ۲ - شادی کنندگان خوشحالان .
شادی کنان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شادی کنان. [ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) مسرت کنان. در حال شادی کردن :
چو از کوه و از دشت برداشت بهر
همی رفت شادی کنان سوی شهر.
به لب بر می سرخ و شادی کنان.
که لاحول گویند شادی کنان.
حرم شادی کنان بر طاق ایوان
که مروارید بر تاجش ببارند.
چو از کوه و از دشت برداشت بهر
همی رفت شادی کنان سوی شهر.
فردوسی.
چو بیژن نشسته میان زنان به لب بر می سرخ و شادی کنان.
فردوسی.
مگو انده خویش با دشمنان که لاحول گویند شادی کنان.
سعدی ( گلستان ).
خواجه شادی کنان که پسرم عاقل است. ( گلستان ).حرم شادی کنان بر طاق ایوان
که مروارید بر تاجش ببارند.
سعدی.
فرهنگ عمید
در حال شادی کردن: مگوی انده خویش با دشمنان / که لاحول گویند شادی کنان (سعدی: ۱۲۸ ).
کلمات دیگر: