مردخوار
صاغر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صاغر. [ غ ِ ] ( ع ص ) مرد خوار. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). ج ، صاغرون ، صاغرین ، صَغَرة : حتی یعطوا الجزیة عن ید و هم صاغرون. ( قرآن 29/9 ). و لنخرجنهم منها اذلة و هم صاغرون.( قرآن 37/27 ). فغلبوا هنالک و انقلبوا صاغرین. ( قرآن 119/7 ). فاخرج انک من الصاغرین. ( قرآن 13/7 ). و لئن لم یفعل ما آمره لیسجنن و لیکوناً من الصاغرین. ( قرآن 32/12 ). || خواری دوست. ( منتهی الارب ).
صاغر. [ غ َ ] ( اِ ) ساغر. پیاله شراب خواری بزرگ.
صاغر. [ غ َ ] ( اِ ) ساغر. پیاله شراب خواری بزرگ.
صاغر. [ غ َ ] (اِ) ساغر. پیاله ٔ شراب خواری بزرگ .
صاغر. [ غ ِ ] (ع ص ) مرد خوار. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). ج ، صاغرون ، صاغرین ، صَغَرة : حتی یعطوا الجزیة عن ید و هم صاغرون . (قرآن 29/9). و لنخرجنهم منها اذلة و هم صاغرون .(قرآن 37/27). فغلبوا هنالک و انقلبوا صاغرین . (قرآن 119/7). فاخرج انک من الصاغرین . (قرآن 13/7). و لئن لم یفعل ما آمره لیسجنن و لیکوناً من الصاغرین . (قرآن 32/12). || خواری دوست . (منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
راضی به ستم و خواری، آن که به پستی و ستم تن بدهد.
پیشنهاد کاربران
پوست خر دباغی شده
خوار و ذلیل
کلمات دیگر: