صاحب کمال

فاضل کامل

صاحب کمال. [ ح ِ ک َ ] ( ص مرکب ) فاضل. کامل. خداوند علم و ادب. دارای فضایل :
صاحب کمال را چه غم از نقص جاه و مال
چون ماه پیکری که در او سرخ و زرد نیست.به شیراز آی و فیض روح قدسی
بخواه از مردم صاحب کمالش.گفتند در این کرمینه چنین صاحب کمالی آمده است. ( انیس الطالبین ).
سگ به نطق آمد که ای صاحب کمال
بی حیا من نیستم چشمت بمال.

دارای فضل و کمال، دارای علم و ادب: صاحب کمال را چه غم از نقص مال وجاه / چون ماه پیکری که بر او سرخ و زرد نیست (سعدی۲: ۶۸۸ ).