تانیث صاع زمین پست
صاعه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صاعة. [ ع َ ] (ع اِ) زمین پست . || جائی که زنان برای پنبه زدن روفته و آماده کرده باشند. (منتهی الارب ).
( صاعة ) صاعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) زمین پست. || جائی که زنان برای پنبه زدن روفته و آماده کرده باشند. ( منتهی الارب ).
کلمات دیگر: