صدقه سر
صاع سر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صاع سر. [ ع ِ س َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صدقه سر. تصدق سر. زکاة سر :
گر صاع سر سه بوسه عیدی دهد مرا
زان رخ دهد که گندم گون است پیکرش.
گر صاع سر سه بوسه عیدی دهد مرا
زان رخ دهد که گندم گون است پیکرش.
خاقانی.
فرهنگ عمید
۱. صدقۀ سر، زکات سر، زکات بدن.
۲. زکات فطره که در عید فطر بدهند.
۲. زکات فطره که در عید فطر بدهند.
کلمات دیگر: