عاهت مصیبت
صابه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( صابة ) صابة. [ ب َ ] ( ع اِمص ) عاهت. مصیبت. || ضعف و سستی عقل. یقال : فی عقله صابة؛ ای طرف من الجنون. || ( اِ ) درختی است تلخ. ج ، صاب. ( منتهی الارب ).
صابة. [ ب َ ] (ع اِمص ) عاهت . مصیبت . || ضعف و سستی عقل . یقال : فی عقله صابة؛ ای طرف من الجنون . || (اِ) درختی است تلخ . ج ، صاب . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: