( مصدر ) ۱ - یکتایی . ۲ - قسمت نشدن واجب لذاته بجزئیات . ۳ - محلی است که ذات در صفت تجلی کند وصفت در ذات به این اعتبار هر یک از اوصاف عین دیگری ظاهر میشود مثلا در منتقم عین خدا تجلی میکند و در خدا عین منتقم ظاهر میشود ( منتقم عین خدا و خدا عین منعم است ) و قس علل ذلک . هم. اینها آثار آنست ولی باعتبار فرق بین واحدیت و احدیت و الوهیت آنست که در احدیت چیزی از اسمائ و صفات ظهور نمی کند و در واحدیت اسما و صفات و موثرات آنها تجلی مینماید نهایت آنکه این امر بحکم ذات است نه بحکم اقتران آنها و هر یک از آنها عین دیگریست در الوهیت اسمائ و صفات بحکم آنکه هریک از جیمع آنها استحقاق دارد ظهور میکند است مثلا منعم ضد متقم و منتقم ضد منعم است .
از نظر حکما عبارت از قسمت نشدن واجب لذاته به جزیئات است .
از نظر حکما عبارت از قسمت نشدن واجب لذاته به جزیئات است .