کشتی که در رفتن بانگ کند یا کشتی که بشکند آب را بسینه خود یا کشتی که در یک باد پیش آید و پس رود
ماخر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ماخر. [ خ ِ ] ( ع ص ) کشتی که در رفتن بانگ کند یا کشتی که بشکند آب را بسینه خود یا کشتی که در یک باد پیش آید و پس رود. ج ، مواخر؛ منه قوله تعالی «مَواخر فیه » ؛ ای جواری فیه. ( منتهی الارب ).
گویش بختیاری
ماده خر، الاغ ماده.
کلمات دیگر: