( وابصة ) وابصة. [ ب ِ ص َ ] ( ع اِ ) آتش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || و یقال انه لوابصة سمعِ؛ یعنی وی استواردارنده است هر چیز را که بشنود. ( منتهی الارب ). || الوابصة؛ البرقة. و یقال «ما فی النار وابصة»؛ ای جمرة. ( المنجد ).
وابصة. [ ب ِ ص َ ] ( اِخ ) ابن معید. صحابی است. ( منتهی الارب ).
وابصة. [ ب ِ ص َ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ).
وابصة. [ ب ِ ص َ ] ( اِخ ) ابن معید. صحابی است. ( منتهی الارب ).
وابصة. [ ب ِ ص َ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ).