نا گذران

ناگذران. [ گ ُ ذَ ] ( نف مرکب ) ناگزیر. ضروری. دربایست. غیرقابل اجتناب. واجب. لابدمنه. که کمال احتیاج بدوست و از آن چشم نتوان پوشید. ( یادداشت مؤلف ) :
که امروز سوری ناگذران این دولت است. ( تاریخ بیهقی ).
بنده را شادیی است ناگذران
که گذر سوی کوی غم دارد.پنداشتی که ناگذرانی تو در جهان
پندار تو بس است عذاب تو ای پسر.بی نظیری چو عقل و بی همتا
ناگزیری چو جان و ناگذران.ناگذرانی تو خلق را که ز بس لطف
ساکنی از تست عالم گذران را. || ناگوار. ( یادداشت مؤلف ) :
گفتی چه میخوری که سفالین [ کذا ] لبت تر است
درد فراق ناگذران تو میخورم.