ناتمامی

کیفیت ناتمام .

ناتمامی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) نقصان و قصور. ( ناظم الاطباء ). ناتمام بودن. ناقص بودن. کامل نبودن. صفت ناتمام :
بدرتمام روزی در آفتاب رویت
گر بنگرد بیارد اقرار ناتمامی.غمز و نمامی چون اظهار ناتمامی می کرد. ( وصاف ص 335 ).