یاد داشتن

(مصدر ) ۱- بخاطرداشتن مقابل فراموش کردن . ۲- بخاطر سپردن. ۳- آموختن .

یادداشتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) بخاطر داشتن. درحافظه داشتن. فراموش ناکرده بودن. در حفظ داشتن. به خاطر سپرده داشتن. متذکر بودن. در حافظه نگاهداری کردن. شواهد زیرین بخاطر داشته بودن از زمان قبل و مداومت بر حفظ در حال و آینده را می رساند :
یادنداری به هر بهاری جدت
توبره داشتی ز بهر سماروغ.دو دستش پر از خون مادر بزاد
ندارد کسی اینچنین بچه یاد.چنین هم برو تا سر کیقباد
همان نامداران که داریم یاد.دگر گفت با طوس کای نامدار
یکی پند گویم ز من یاد دار.بدو گفت کاین عهد من یاد دار
همه گفت بدگوی را باد دار.تو بدرود باش و مرا یاد دار
روان را ز درد من آزاد دار.همه یاد دارید گفتار ما
کشیدن بدینگونه تیمار ما.چو رفتم ز گیتی مرا یاد دار
به بخشش روان مرا شاد دار.درختان که کشته نداریم یاد
بدندان بدو نیم کردند ساد.خاصه برتو که تو فزون ز عدد
آفرینهای خواجه داری یاد.و کاری ساختند که کسی به هیچ روزگاربر آن جمله یاد نداشت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 41 ). اقرار کردند که در عمر خویش از چنین جلادت در کس یاد ندارند. ( تاریخ بیهقی ص 121 ). این شاه را بسیار دعا کرد و گفت در عمر خویش آنچه امروز دید یاد ندارد. ( تاریخ بیهقی ص 42 ). و با وی آن کرامات است که خلق یاد ندارند هیچ پادشاهی را مانند آن بوده است. ( تاریخ بیهقی ص 40 ). جده ای بود مرا تفسیر قرآن بسیار یاد داشت. ( تاریخ بیهقی ). و شعر جاهلیت بسیار خوانده و یاد داشته. ( تاریخ بیهقی ). وی ( عبدالرحمن ) گفت با چندین اصوات نادره که من یاد دارم امیر محمد این صوت بسیار از من خواستی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 69 ). همگان بپسندیدند و نسخت کردند و من نیز یاد داشتم و نسخت کرده بودم اما از دست من بشده است. ( تاریخ بیهقی ص 121 ). ای ابوالقاسم یاددار که قوادی به از قاضی گری است. ( تاریخ بیهقی ).
ز حجت این سخنها یاد می دار
که در یمگان نشسته پادشه وار.و این ارمیا توریة یاد داشتی. ( قصص الانبیاء ص 178 ). و گفت عزیز توریة یادداشت و ما را توریة فراموش شده است. ( قصص الانبیاء ص 184 ).