هامان سوز

(اسم ) روز چهاردهم از ماه آذار(د وم ) که در آن روز یهودیان صورتکها میساختند بنام هامان ( وزیر خشیارشا ) و بردار میکشیدند و سپس آنها را میسوزاندند.

(اِمر. ) روز چهاردهم از ماه آذار (دوم ) که در آن روز یهودیان صورتک ها می ساختند به نام هامان (وزیر خشایار شا ) و بر دار می کشیدند و سپس آن ها را می سوزاندند.

هامانسوز. ( اِ مرکب ) روز چهاردهم از ماه آذار که پس از آن ماه نیسان است. در این روز یهودیان صورتکها کنند به نام هامان ( وزیر خشایارشا ) و بر دار کشند و سپس بسوزانند و شادی کنند. رجوع به داستان هامان ذیل مدخل هامان در همین لغت نامه شود. و این روز را عید مَجَلّه نیز خوانند و در این روز روزه ای است جهودان را که صوم بوری نام دارد. در نسخه چاپی آثارالباقیه «هامان سور» آمده. جلال الدین همائی در التفهیم حاشیه ص 247 چنین نوشته است : و اینکه در نسخه چاپی آثار الباقیه هامان سور به راء مهمله نوشته ، اگرچه بی معنی نیست ،اما با وجه تسمیه که از خود استاد ( ابوریحان بیرونی ) همه جا می شنویم و ضبطی که در همه نسخ فارسی و عربی تازه و کهنه تفهیم می بینیم ، اصل کلمه صحیح هامان سوز است به زاء نقطه دار از مصدر سوختن و سوزانیدن نه سور به معنی جشن و شادی است. ( التفهیم صص 246- 247 ).