(صفت ) ۱- کمک دهنده.۲- توانایی بخشنده .
یاری دهنده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
یاری دهنده. [ دَ هََ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) یاریگر. معین. ناصر. نصیر. یاری ده : این نوشته ای است از جانب بنده خدا زاده بنده خدا ابوجعفر امام قائم بامراﷲ امیرالمؤمنین به سوی یاری دهنده دین. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 306 ). گفت مرا یاری دهنده خداست. ( قصص الانبیاء ص 33 ).
جدول کلمات
ممد
پیشنهاد کاربران
یاریگر. معین. ناصر. نصیر. یاری ده، یاور، ممد، یاررس، امدادگر
ناجی
ناصر
مددکار
انصار
یاور
کلمات دیگر: