بارفتن

بارْفَتَن اصطلاحی است که از دوره قاجار در ایران به نوعی شیشه نیمه شفاف و ضخیم و نقشدار و نیز بدل چینی گفته شده است. آن را ظاهراً به سبب مشابهت با سنگ اوپال، اوپالین یا اُپالی نیز خوانده اند.
شیشه گر، آرمان: بارفتن. در دانشنامه جهان اسلام.
بر خلاف شیشه های دیگری که شفافیّت در آن ها مطلوب است، گونه های مختلفِ کدر بارفتن، به رنگ های شیری و آبی روشن و سبزِ روشن و زرد و صورتی مرغوبتر است.اولین هنرمند درایران بنام صدراله سربندی فراهانی توانست در سال 1381باکیفیت بالادرچندرنگ تولید کند ونشان یک هنررابرای تولید شیشه بارفتن از سازمان میراث فرهنگی کسب کند