کنایه از تکبر و غرور
باد سنجیدن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(سَ دَ )(مص ل . )کار بیهوده کردن .
لغت نامه دهخدا
باد سنجیدن. [ س َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از تکبر کردن باشد. ( انجمن آرا ). رجوع به باد در زیر دامن داشتن و باد در کلاه بودن و باد در کلاه داشتن و باد در کلاه افکندن و باد در سر بودن و باد در سر داشتن و باد در سر افکندن و باد در سر کردن و باد در سر شدن شود. || کنایه از اندیشه های باطل و فاسد کردن باشد. ( انجمن آرا ). رجوع به باد در سر کردن و باد در سر افکندن و باد در سر داشتن و باد در سر بودن و باد در کلاه افکندن و باد در کلاه بودن و باد در کلاه داشتن و باد در زیر دامن داشتن و باد در سر شدن شود :
گر آنی که بدخواه گوید مرنج
وگر نیستی گو برو بادسنج.
گر آنی که بدخواه گوید مرنج
وگر نیستی گو برو بادسنج.
سعدی ( بوستان ).
کلمات دیگر: