جشنوارهٔ بین المللی ادینبورگ (به انگلیسی: Edinburgh International Festival)، جشنوارهٔ سالانهٔ هنرهای نمایشی در ادینبورگ، اسکاتلند است که در مدت بیش از سه هفته در ماه اوت همه ساله در این شهر برگزار می شود. با دعوتی که از سوی مدیر جشنواره صورت می گیرد، این جشنواره بین المللی: نوازندگان رده های بالای موسیقی (به ویژه موسیقی کلاسیک)، تئاتر، اپرا و رقص را از سراسر جهان برای اجرای هنرهایشان در این شهر گرد هم جمع می کند. این جشنواره همچنین میزبان یک سری از هنرهای تجسمی نمایشگاه ها، گفتگوها، و کارگاه های آموزشی-هنری است.نشان «ادینبورو شهر فستیوال» در میدان شرقی، وست فیلد تئاتر ادینبورو فستیوال (تئاتر۲) تاتوی نظامی ادینبورو سال ۲۰۱۱ رویال میل ادینبورو منار مخروطی ۸۰ متری هاب، (کلیسای تولبوث سابق)، از دیدگاه جانستون تریس
ایدهٔ بنیادگذاری یک جشنواره با هدف «ارائهٔ جایگاهی برای شکوفاسازی روح انسان» و غنی سازی زندگی فرهنگیبریتانیا و اروپا، در پی پایان جنگ جهانی دوم ریشه گرفت. ایدهٔ ایجاد یک جشنواره بین المللی در انگلستان برای اولین بار توسط رودولف بینگ، مدیر کل جشنوارهٔ اپرای گلَیندبُرن، و آدری مَیلدمِی (همسر جان کریستی) در اثنای یک تور زمان جنگ و اجرای اپرای گدا؛ محصولی که در مقیاس کوچکی توسط گلَیندبُرن تولید شده بود، متصور شد.
تمرکز اولین جشنواره بیشتر به موسیقی کلاسیک قرار داشت، و حضور برجستهٔ کنسرت ارکستر فیلارمونیک وین، و پیوستن مجدد این ارکستر با رهبر پیشین خود برونو والتر در این جشنواره بود که پس از اشغال میهنش توسط نازی ها اروپا را ترک کرده بود. تمایل ارتش بریتانیا به حضور خود در طول دوره جشنواره و به نمایش گذاشتن توانایی های نمایشی منجر به اجرای مستقل اولین «تاتوی نظامی ادینبورگ» شد که شامل صحنه های نمایش نواختن نی انبان و رقص، در سال ۱۹۵۰ بود. این رویداد اکنون به صورت سالانه درآمده و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر و رسمی این جشنواره در نظر گرفته می شود، هر چند که همچنان به طور جداگانه و مستقل برگزار شود.
سالن های اصلی جشنواره عبارتند از:ادینبورو پِلی هاوس با گنجایش ۳۰۵۹ نفراشر هاوس با گنجایش ۲۳۰۰ نفرفستیوال تیاتر با گنجایش ۱۸۰۰ نفرکینگز تیاتر با گنجایش ۱۳۰۰ نفرکوینز هال با گنجایش ۹۲۰ نفررویال لیسیوم تیاتر با گنجایش ۶۵۰ نفرهاب با گنجایش ۴۲۰ نفر
ایدهٔ بنیادگذاری یک جشنواره با هدف «ارائهٔ جایگاهی برای شکوفاسازی روح انسان» و غنی سازی زندگی فرهنگیبریتانیا و اروپا، در پی پایان جنگ جهانی دوم ریشه گرفت. ایدهٔ ایجاد یک جشنواره بین المللی در انگلستان برای اولین بار توسط رودولف بینگ، مدیر کل جشنوارهٔ اپرای گلَیندبُرن، و آدری مَیلدمِی (همسر جان کریستی) در اثنای یک تور زمان جنگ و اجرای اپرای گدا؛ محصولی که در مقیاس کوچکی توسط گلَیندبُرن تولید شده بود، متصور شد.
تمرکز اولین جشنواره بیشتر به موسیقی کلاسیک قرار داشت، و حضور برجستهٔ کنسرت ارکستر فیلارمونیک وین، و پیوستن مجدد این ارکستر با رهبر پیشین خود برونو والتر در این جشنواره بود که پس از اشغال میهنش توسط نازی ها اروپا را ترک کرده بود. تمایل ارتش بریتانیا به حضور خود در طول دوره جشنواره و به نمایش گذاشتن توانایی های نمایشی منجر به اجرای مستقل اولین «تاتوی نظامی ادینبورگ» شد که شامل صحنه های نمایش نواختن نی انبان و رقص، در سال ۱۹۵۰ بود. این رویداد اکنون به صورت سالانه درآمده و به عنوان بخشی جدایی ناپذیر و رسمی این جشنواره در نظر گرفته می شود، هر چند که همچنان به طور جداگانه و مستقل برگزار شود.
سالن های اصلی جشنواره عبارتند از:ادینبورو پِلی هاوس با گنجایش ۳۰۵۹ نفراشر هاوس با گنجایش ۲۳۰۰ نفرفستیوال تیاتر با گنجایش ۱۸۰۰ نفرکینگز تیاتر با گنجایش ۱۳۰۰ نفرکوینز هال با گنجایش ۹۲۰ نفررویال لیسیوم تیاتر با گنجایش ۶۵۰ نفرهاب با گنجایش ۴۲۰ نفر