مترادف بایسته : درخور، ضرور، ضروری، لازم، مستلزم، واجب ، سزاوار، شایسته، مناسب
متضاد بایسته : غیرضروری، نالازم، غیرلازم، ناواجب
بایسته
مترادف بایسته : درخور، ضرور، ضروری، لازم، مستلزم، واجب ، سزاوار، شایسته، مناسب
متضاد بایسته : غیرضروری، نالازم، غیرلازم، ناواجب
فارسی به انگلیسی
necessary, proper
compulsory, essential, imperative, indispensable, necessary, requisite, stipulation
فارسی به عربی
ضروری , یجب ان
فرهنگ اسم ها
اسم: بایسته (دختر) (فارسی) (تلفظ: bāyeste) (فارسی: بايسته) (انگلیسی: bayeste)
معنی: سزاوار، شایسته، مناسب، لازم، ضروری، واجب
معنی: سزاوار، شایسته، مناسب، لازم، ضروری، واجب
(تلفظ: bāyeste) لازم ، ضروری ، واجب ، سزاوار ، شایسته ، مناسب .
مترادف و متضاد
خواسته، ضروری، بایسته
ضروری، واجب، لازم، بایسته، بایا، دروار
ضروری، مطلوب، بایسته
محتاج، واجب، لازم، بایسته
ضروری، بایسته
صفت درخور، ضرور، ضروری، لازم، مستلزم، واجب ≠ غیرضروری، نالازم، غیرلازم، ناواجب
۱. درخور، ضرور، ضروری، لازم، مستلزم، واجب ≠ غیرضروری، نالازم، غیرلازم، ناواجب
۲. سزاوار، شایسته، مناسب
فرهنگ فارسی
( اسم ) واجب لازم ضرور.
فرهنگ معین
(یِ تِ ) [ په . ] (ص مف . ) واجب ، لازم .
لغت نامه دهخدا
بایسته. [ ی ِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) واجب. لازم. ( فرهنگ نظام ) ( آنندراج ). بایست. ضروری. محتاج ٌالیه. ( برهان قاطع ). ضرور. ( فرهنگ جهانگیری ). دربایست. وایه. بایا. وایا. نیازی. ناگزیر. آنکه وجودش لازم و واجب بود. چیزی که لازم و واجب بود. چیزی که لازم و واجب باشد. ( ناظم الاطباء ). بایسته تر. لازم تر. قابل تر. بهتر. ( غیاث اللغات ) :
وزان پس گرانمایگان را بخواند
سخنهای بایسته چندی براند.
سخنهای بایسته با او براند.
به بایسته کاری به بیگاه و گاه.
بدین گونه گفتار بایسته دید.
مرا بایسته تر بسیار و خوشتر.
شایسته امین ملل آن خسرو دنیا.
به باطن چو دو دیده بایسته ای.
صعب و بایسته و درتافته چون آهن.
شایسته تر به مملکت اندر ز جانیا.
اندر سر مروت بایسته ای چو چشم
وندر تن فتوت شایسته ای چو جان.
مر جسم سلطنت را شایسته ای چو جان.
ز فرزند شایسته شایسته تر.
یک سفینه که هست بایسته.
- بقدر بایسته ؛ بحد ضرورت.
وزان پس گرانمایگان را بخواند
سخنهای بایسته چندی براند.
فردوسی.
دبیر خردمند را پیش خواندسخنهای بایسته با او براند.
فردوسی.
هر آنکس که آید بدین بارگاه به بایسته کاری به بیگاه و گاه.
فردوسی.
چو نامه بر شاه ایران رسیدبدین گونه گفتار بایسته دید.
فردوسی.
به دلبر گفتم ای از جان شیرین مرا بایسته تر بسیار و خوشتر.
منوچهری.
بایسته یمین دول آن قاعده ملک شایسته امین ملل آن خسرو دنیا.
عنصری.
به ظاهر چو در دیده خس ناخوشی به باطن چو دو دیده بایسته ای.
ناصرخسرو.
سخن حکمتی و خوب چنین بایدصعب و بایسته و درتافته چون آهن.
ناصرخسرو.
بایسته تر بخسروی اندر ز دیده ای شایسته تر به مملکت اندر ز جانیا.
مسعودسعد.
نخستین گوهری که از کان بیرون آوردند آهن بود زیرا که بایسته ترین آلتی مر خلق را او بود. ( نوروزنامه ). نخست کس که ( از آهن ) سلاح ساخت جمشید بود و همه سلاح با حشمت است و بایسته ، ولیکن هیچ از شمشیر باحشمت تر و بایسته تر نیست. ( نوروزنامه ). تیر و کمان سلاحی بایسته است و مر آن را کار بستن ادبی نیکوست. ( نوروزنامه ).اندر سر مروت بایسته ای چو چشم
وندر تن فتوت شایسته ای چو جان.
سوزنی.
مر چشم مملکت را بایسته ای چو نورمر جسم سلطنت را شایسته ای چو جان.
سوزنی.
ندارد پدر هیچ بایسته ترز فرزند شایسته شایسته تر.
نظامی.
غرقه بحر غم شدم بفرست یک سفینه که هست بایسته.
ابن یمین.
- بایسته هستی ؛ کنایه از واجب الوجود است. ( برهان قاطع ). ممکن الوجود. شایسته هستی. ( فرهنگ ضیاء ). واجب الوجود، چنانکه شایسته هستی ممکن الوجود راگویند. ( ناظم الاطباء ).- بقدر بایسته ؛ بحد ضرورت.
بایسته . [ ی ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) واجب . لازم . (فرهنگ نظام ) (آنندراج ). بایست . ضروری . محتاج ٌالیه . (برهان قاطع). ضرور. (فرهنگ جهانگیری ). دربایست . وایه . بایا. وایا. نیازی . ناگزیر. آنکه وجودش لازم و واجب بود. چیزی که لازم و واجب بود. چیزی که لازم و واجب باشد. (ناظم الاطباء). بایسته تر. لازم تر. قابل تر. بهتر. (غیاث اللغات ) :
وزان پس گرانمایگان را بخواند
سخنهای بایسته چندی براند.
دبیر خردمند را پیش خواند
سخنهای بایسته با او براند.
هر آنکس که آید بدین بارگاه
به بایسته کاری به بیگاه و گاه .
چو نامه بر شاه ایران رسید
بدین گونه گفتار بایسته دید.
به دلبر گفتم ای از جان شیرین
مرا بایسته تر بسیار و خوشتر.
بایسته یمین دول آن قاعده ٔ ملک
شایسته امین ملل آن خسرو دنیا.
به ظاهر چو در دیده خس ناخوشی
به باطن چو دو دیده بایسته ای .
سخن حکمتی و خوب چنین باید
صعب و بایسته و درتافته چون آهن .
بایسته تر بخسروی اندر ز دیده ای
شایسته تر به مملکت اندر ز جانیا.
نخستین گوهری که از کان بیرون آوردند آهن بود زیرا که بایسته ترین آلتی مر خلق را او بود. (نوروزنامه ). نخست کس که (از آهن ) سلاح ساخت جمشید بود و همه سلاح با حشمت است و بایسته ، ولیکن هیچ از شمشیر باحشمت تر و بایسته تر نیست . (نوروزنامه ). تیر و کمان سلاحی بایسته است و مر آن را کار بستن ادبی نیکوست . (نوروزنامه ).
اندر سر مروت بایسته ای چو چشم
وندر تن فتوت شایسته ای چو جان .
مر چشم مملکت را بایسته ای چو نور
مر جسم سلطنت را شایسته ای چو جان .
ندارد پدر هیچ بایسته تر
ز فرزند شایسته شایسته تر.
غرقه ٔ بحر غم شدم بفرست
یک سفینه که هست بایسته .
- بایسته ٔ هستی ؛ کنایه از واجب الوجود است . (برهان قاطع). ممکن الوجود. شایسته ٔ هستی . (فرهنگ ضیاء). واجب الوجود، چنانکه شایسته ٔ هستی ممکن الوجود راگویند. (ناظم الاطباء).
- بقدر بایسته ؛ بحد ضرورت .
|| سزاوار. لایق . (غیاث اللغات ). قابل .مناسب . درخور. شایسته . مطلوب . (از فرهنگ شعوری ) :
کمینگاه را جای شایسته دید
سوارانش جنگی و بایسته دید.
نوندی جهاندار شایسته بود
بدان راه بی راه بایسته بود.
چو بایسته کاری بود ایزدی
بیک سو رود دانش و بخردی .
چو بشنید گردن فراز اردشیر
سخنهای بایسته ٔ دلپذیر.
شایسته تر ز خدمت او خدمتی مخواه
بایسته تر ز درگه او درگهی مدان .
زان خجسته سفر این جشن چو بازآمد
سخت خوب آمد و بایسته بساز آمد.
هرچند با اصل همی گردد
نیک و بد و نفایه و بایسته .
زن ویزو بود شایسته خواهر
عروس من بود بایسته دختر.
انگشتری زینتی است سخت نیکو و بایسته ٔ انگشت . (نوروزنامه ).
وزان پس گرانمایگان را بخواند
سخنهای بایسته چندی براند.
فردوسی .
دبیر خردمند را پیش خواند
سخنهای بایسته با او براند.
فردوسی .
هر آنکس که آید بدین بارگاه
به بایسته کاری به بیگاه و گاه .
فردوسی .
چو نامه بر شاه ایران رسید
بدین گونه گفتار بایسته دید.
فردوسی .
به دلبر گفتم ای از جان شیرین
مرا بایسته تر بسیار و خوشتر.
منوچهری .
بایسته یمین دول آن قاعده ٔ ملک
شایسته امین ملل آن خسرو دنیا.
عنصری .
به ظاهر چو در دیده خس ناخوشی
به باطن چو دو دیده بایسته ای .
ناصرخسرو.
سخن حکمتی و خوب چنین باید
صعب و بایسته و درتافته چون آهن .
ناصرخسرو.
بایسته تر بخسروی اندر ز دیده ای
شایسته تر به مملکت اندر ز جانیا.
مسعودسعد.
نخستین گوهری که از کان بیرون آوردند آهن بود زیرا که بایسته ترین آلتی مر خلق را او بود. (نوروزنامه ). نخست کس که (از آهن ) سلاح ساخت جمشید بود و همه سلاح با حشمت است و بایسته ، ولیکن هیچ از شمشیر باحشمت تر و بایسته تر نیست . (نوروزنامه ). تیر و کمان سلاحی بایسته است و مر آن را کار بستن ادبی نیکوست . (نوروزنامه ).
اندر سر مروت بایسته ای چو چشم
وندر تن فتوت شایسته ای چو جان .
سوزنی .
مر چشم مملکت را بایسته ای چو نور
مر جسم سلطنت را شایسته ای چو جان .
سوزنی .
ندارد پدر هیچ بایسته تر
ز فرزند شایسته شایسته تر.
نظامی .
غرقه ٔ بحر غم شدم بفرست
یک سفینه که هست بایسته .
ابن یمین .
- بایسته ٔ هستی ؛ کنایه از واجب الوجود است . (برهان قاطع). ممکن الوجود. شایسته ٔ هستی . (فرهنگ ضیاء). واجب الوجود، چنانکه شایسته ٔ هستی ممکن الوجود راگویند. (ناظم الاطباء).
- بقدر بایسته ؛ بحد ضرورت .
|| سزاوار. لایق . (غیاث اللغات ). قابل .مناسب . درخور. شایسته . مطلوب . (از فرهنگ شعوری ) :
کمینگاه را جای شایسته دید
سوارانش جنگی و بایسته دید.
فردوسی .
نوندی جهاندار شایسته بود
بدان راه بی راه بایسته بود.
فردوسی .
چو بایسته کاری بود ایزدی
بیک سو رود دانش و بخردی .
فردوسی .
چو بشنید گردن فراز اردشیر
سخنهای بایسته ٔ دلپذیر.
فردوسی .
شایسته تر ز خدمت او خدمتی مخواه
بایسته تر ز درگه او درگهی مدان .
فرخی .
زان خجسته سفر این جشن چو بازآمد
سخت خوب آمد و بایسته بساز آمد.
منوچهری .
هرچند با اصل همی گردد
نیک و بد و نفایه و بایسته .
ناصرخسرو.
زن ویزو بود شایسته خواهر
عروس من بود بایسته دختر.
(ویس و رامین ).
انگشتری زینتی است سخت نیکو و بایسته ٔ انگشت . (نوروزنامه ).
فرهنگ عمید
واجب، لازم، ضروری، آنچه لازم و واجب باشد: ندارد پدر هیچ بایسته تر / ز فرزند شایسته شایسته تر (نظامی۵: ۷۸۰ ).
پیشنهاد کاربران
در احکام قضایی قبل از انقلاب در احکام صادر از جانب قضات این دو کلمه بکار میرفته بر خلاف اکنون . خداوند از شما راضی و خشنود باشد
اهمیت
نیازین
کلمات دیگر: