جان پرور

اسم: جان پرور (پسر) (فارسی) (تلفظ: jān parvar) (فارسی: جان‌پرور) (انگلیسی: jan parvar)
معنی: روح پرور، جان بخش

( صفت ) پرورند. جان و روان روح پرداز آنچه باعث تیمار جان شود.

جان پرور. [ جام ْ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) پرورنده روان. ( ناظم الاطباء ). روح پرور. آنچه جان را پرورش دهد. آنکه یا آنچه باعث تیمار جان شود :
تو از معنی همان بینی که از بستان جان پرور
ز شکل و رنگ گل بیند دو چشم مرد نابینا.هر بوسه کزو بقهر بستانم
چون آب حیات هست جان پرور.مرا تا دل بود دلبر تو باشی
ز جان بگذر که جان پرور تو باشی.بشیرین سخنهای جان پرورت
خداوند بودم شدم چاکرت.داد بدو کاین می جان پرور است
زهر مدانش که به از شکر است.بیا ساقی آن می که جان پرور است
بمن ده که جان مرادرخور است.پی از هر خسی سایه پرورد بگسل
نظر بر عزیزان جان پرور افکن.در آینه دریغ بود صورتی کزو
بیند هزار صورت جان پرور آینه.دولت جان پرورست صحبت آموزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار.درختست بالای جان پرورش
ولد میوه نازنین بر سرش.گرستن گرفت از سر صدق و سوز
که ای یار جان پرور دلفروز.و مشهور است مواضع جان پرور ومقامات متفرجات دلخواه... ( ترجمه محاسن اصفهان ص 24 ).
جان پروراست قصه ارباب معرفت
روزی برو بپرس و حدیثی بیا بگو.- نسیم جان پرور ؛ باد ملایمی که روان را نشاط و شادابی بخشد. رجوع به جان پروردن شود.

=جان بخش: بیا ساقی آن می که جان پرور است / به من ده که چون جان مرا درخور است(نظامی۵: ۹۴۶ )، شکر ریخت مطرب به رامشگری / کمر بست ساقی به جان پروری (نظامی۵: ۸۶۶ ).