مترادف بحار : بحرها، بحور، دریاها
متضاد بحار : صحاری
برابر پارسی : دریاها
بحار
مترادف بحار : بحرها، بحور، دریاها
متضاد بحار : صحاری
برابر پارسی : دریاها
فارسی به انگلیسی
sea, poetical metre
عربی به فارسی
دريا نورد , ملوان , قايق بادباني , ملا ح , ناوي , جاشو (کلمه مخالف لاندمان)
مترادف و متضاد
بحرها، بحور، دریاها ≠ صحاری
فرهنگ فارسی
دریاها، جمع بحر
( اسم ) جمع بحر دریاها .
دریا گرفتگی .
( اسم ) جمع بحر دریاها .
دریا گرفتگی .
فرهنگ معین
(بِ ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ بحر، دریاها.
لغت نامه دهخدا
بحار. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بحر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ِ بحر. دریاها. ( غیاث اللغات ) :
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
می کشدشان سوی کانها و بحار.
تا در بحار وصف جلالت کند شنا.
- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی. و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. ( ناظم الاطباء ).
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده. ( ناظم الاطباء ).
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. ( ناظم الاطباء ).
بحار. [ ب َح ْ حا ] ( ع اِ ) کشتی بان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ملاح.
بحار. [ ب ُ ] ( ع اِ ) دریاگرفتگی . ( یادداشت مؤلف ).
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
؟ ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 278 ).
می کشاندشان سوی کسب و شکارمی کشدشان سوی کانها و بحار.
مولوی.
خود دست و پای فهم و بلاغت کجا رسدتا در بحار وصف جلالت کند شنا.
سعدی.
|| ( اِخ ) موضعی است. و آن را به ضم باء نیز گویند. || ج ِ بحرة. ( منتهی الارب ). رجوع به بحرة و رجوع به بحر شود.- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی. و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. ( ناظم الاطباء ).
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده. ( ناظم الاطباء ).
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. ( ناظم الاطباء ).
بحار. [ ب َح ْ حا ] ( ع اِ ) کشتی بان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ملاح.
بحار. [ ب ُ ] ( ع اِ ) دریاگرفتگی . ( یادداشت مؤلف ).
بحار. [ ب َح ْ حا ] (ع اِ) کشتی بان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ملاح .
بحار. [ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ بحر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ج ِ بحر. دریاها. (غیاث اللغات ) :
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
می کشاندشان سوی کسب و شکار
می کشدشان سوی کانها و بحار.
خود دست و پای فهم و بلاغت کجا رسد
تا در بحار وصف جلالت کند شنا.
|| (اِخ ) موضعی است . و آن را به ضم باء نیز گویند. || ج ِ بحرة. (منتهی الارب ). رجوع به بحرة و رجوع به بحر شود.
- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی . و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. (ناظم الاطباء).
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده . (ناظم الاطباء).
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. (ناظم الاطباء).
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
؟ (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 278).
می کشاندشان سوی کسب و شکار
می کشدشان سوی کانها و بحار.
مولوی .
خود دست و پای فهم و بلاغت کجا رسد
تا در بحار وصف جلالت کند شنا.
سعدی .
|| (اِخ ) موضعی است . و آن را به ضم باء نیز گویند. || ج ِ بحرة. (منتهی الارب ). رجوع به بحرة و رجوع به بحر شود.
- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی . و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. (ناظم الاطباء).
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده . (ناظم الاطباء).
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. (ناظم الاطباء).
بحار. [ ب ُ ] (ع اِ) دریاگرفتگی . (یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید
= بحر
بحر#NAME?
پیشنهاد کاربران
بحار
لغت نامه دهخدا
بحار. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بحر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . ج ِ بحر. دریاها. ( غیاث اللغات ) :
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
؟ ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 278 ) .
می کشاندشان سوی کسب و شکار
می کشدشان سوی کانها و بحار.
مولوی .
خود دست و پای فهم و بلاغت کجا رسد
تا در بحار وصف جلالت کند شنا.
سعدی .
|| ( اِخ ) موضعی است . و آن را به ضم باء نیز گویند. || ج ِ بحرة. ( منتهی الارب ) . رجوع به بحرة و رجوع به بحر شود.
- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی . و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. ( ناظم الاطباء ) .
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده . ( ناظم الاطباء ) .
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. ( ناظم الاطباء ) .
لغت نامه دهخدا
بحار. [ ب ِ ] ( ع اِ ) ج ِ بحر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) . ج ِ بحر. دریاها. ( غیاث اللغات ) :
به زاد و بود وطن کرد زانکه خون خواهد
که قطره گردد و درآید او بسوی بحار.
؟ ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 278 ) .
می کشاندشان سوی کسب و شکار
می کشدشان سوی کانها و بحار.
مولوی .
خود دست و پای فهم و بلاغت کجا رسد
تا در بحار وصف جلالت کند شنا.
سعدی .
|| ( اِخ ) موضعی است . و آن را به ضم باء نیز گویند. || ج ِ بحرة. ( منتهی الارب ) . رجوع به بحرة و رجوع به بحر شود.
- بحارالانوار ؛ نام کتابی عظیم از مجلسی فقیه دوران صفوی . و رجوع به بحر و همچنین رجوع به مجلسی شود.
- بحار اوامر ؛ فرمانهائی که در همه اطراف و اکناف مملکت مجری باشد. ( ناظم الاطباء ) .
- بحار بحریه ؛ دریاهای طوفانی شده . ( ناظم الاطباء ) .
- ذوبحار ؛ کوهی یا زمینی نرم که گرداگرد آن کوهها واقع باشند. ( ناظم الاطباء ) .
کلمات دیگر: