پرهیزگاری

پرهیزکاری یا تقوا به فضیلتی در زندگی مذهبی و معنوی گفته می شود که دربرگیرندهٔ حالت هایی مانند «وقف خدا بودن»، «خداترس بودن» و «تواضع» می شود.
صفری، سیدناصر (۱۳۷۴). «مفهوم تقوا و کاربرد آن در قرآن کریم». پژوهش های قرآنی (۴): ۲۵۱–۲۶۸. دریافت شده در ۲۰۱۴-۱۲-۲۰.
پرهیزکاری، هم بر حالت درونی و هم رفتار ظاهری تأثیر می گذارد. با وجود مفهوم مبهم پارسایی، مرزهای آن مشخص شده اند: پارسایی بیشتر به نحوهٔ زندگی مذهبی مربوط می شود تا الاهیات یک مذهب خاص.
در قرآن، تقوا مؤلفهٔ بسیار مهمی از ایمان است و اهل تقوا اهل بهشت توصیف شده اند. اصل کلمهٔ تقوا از «وقایة» است به معنی پوشش و حفاظت از آزار و ضرر. در توصیف علی ابن ابی طالب از این واژه، تقوا حفاظت و حمایتی الهی برای بندگانش است که آن ها را از هلاکت ها مصون می دارد.