باک داشتن

( مصدر ) بیم داشتن ترس داشتن پروا داشتن .

باک داشتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) ترس داشتن. پروا داشتن. بیمناک بودن. ترسیدن. پروا کردن :
شما دل بفرمان یزدان پاک
بدارید وز ما ندارید باک.تو از کشتن او مدار ایچ باک
چو خون سر خویش جوید بخاک.یک سر تاسرای پسرم مسعود شود و از کس باک ندارد. ( تاریخ بیهقی ).
هزار دشمنم ار میکنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک. || اکتراث. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ). مبالاة. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی ). محاشاة. ( یادداشت مؤلف ). عبو. ( ترجمان القرآن ). ملاحظه کردن :
بر سر خود چون فکند خا» ترا
باک ندارد که خاکسار کند.نه باک داشتم که همی عمر شد بباد
نه شرم داشتم که همی زی خطا شدم.باک نداری که در این ره بزرق
که بفروشی بدل زعفران.گفت یا رسول اﷲ چند روز است که مرده است از وی هیچ نمانده است ، گفت آنچه مانده است جمع کن و باک مدار. ( قصص الانبیاء ص 190 ).
خوان عیسی بر من وآنگه من
باک هر خرمگسی داشتمی.زمین کز خون ما باکی ندارد
ببادش ده که جز خاکی ندارد.در یکی کفه بکش باکی مدار
تا عوض بینی یکی را صدهزار.برشکست از من و از رنج دلم باک نداشت
من نه آنم که توانم که ازو برشکنم.جواب تلخ چه خواهی بگو و باک مدار
که شهد محض بود چون تو بر زبان آری.انخزال ؛ باک نداشتن از جواب کسی. ( منتهی الارب ).