جلو

جلو ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
جلو (رامسر)
جلو (عثمانی)
جلو (کهگیلویه)

[ویکی الکتاب] معنی أَقْبِلْ: جلو بیا
معنی سَبَقَ: جلو افتاد - پیشی گرفت
معنی سَبَقَتْ: جلو افتاد - پیشی گرفت (مؤنث)
معنی سَبَقُواْ: جلو افتاده اند - پیشی گرفته اند
معنی سَبَقُونَا: از ما جلو افتاده اند - از ما پیشی گرفته اند
معنی مَا تَسْبِقُ: جلو نمی زند - پیش نمی افتد
معنی قُبُلٍ: جلو - روبرو- از پیش رو
معنی لَا تُقَدِّمُواْ: پیشی نگیرید - جلو نزنید
معنی لَا تَسْتَقْدِمُونَ: پیشی نمی گیرید-جلو نمی افتید
معنی یَسْبِقُونَا: از ما پیشی بگیرند - از ما جلو بزنند
معنی یُهْرَعُونَ: هجوم می آورند بطوری که یکدیگر را هل می دهند (از اهراع به معنای سوق دادن و به جلو هل دادن به شدت است)
معنی سَائِقٌ: سوق دهنده (از مصدرسیاقه به معنای وادار کردن به راه رفتن است ، در صورتی که راننده در عقب قرار داشته باشد،به عکس قیادت که به معنای کشیدن از جلو است)
معنی سُقْنَاهُ: آن را سوق دادیم - آن را حرکت دادیم(از مصدرسیاقه به معنای وادار کردن به راه رفتن است ، در صورتی که راننده در عقب قرار داشته باشد،به عکس قیادت که به معنای کشیدن از جلو است)
معنی نَسُوقُ: می رانیم (از مصدرسیاقه به معنای وادار کردن به راه رفتن است ، در صورتی که راننده در عقب قرار داشته باشد،به عکس قیادت که به معنای کشیدن از جلو است)
معنی یُسَاقُونَ: سوق داده می شوند - رانده می شوند - هُلشان می دهند (از مصدرسیاقه به معنای وادار کردن به راه رفتن است ، در صورتی که راننده در عقب قرار داشته باشد،به عکس قیادت که به معنای کشیدن از جلو است)
تکرار در قرآن: ۵(بار)
(بر وزن فلس) آشکار شدن. «جَلی لِیَ الْاَمْرُ: وَضَحَ» (صحاح) لازم و متعدی هر دو آمده است بگو علم قیامت فقط نزد پروردگار من است جز او در وقتش آن را ظاهر نمی‏کند و به مجود نمی‏آورد. ، ضمیر «جَلّیها» به «الشَّمس» بر می‏گردد مجمع البیان به ظلمت که از فحوای کلام به نظر میاید بر گردانده است ولی حفظ ظاهر بهتر است. یعنی قسم به آفتاب و روشنائیش، قسم به ماده که از پی آن بر آید. قسم به روز که آفتاب را ظاهر و آشکار می‏سازد. نور آفتاب پیوسته در فضا هست ولی آمدن روز که حرکت زمین است آفتاب را ظاهر می‏کند چون پروردگارش بر کوه آشکار شد آنرا ریز ریز کرد و موسی بیهوش افتاد. مفسّرین والامقام در تفسیر آیه دست و پا زده‏اند. دراینکه خدا جسم و جسمانی و قابل رؤیت نیست شکی نداریم شاید مراد از تجلّی توجّ به خصوصی است که کوه طاقت آن را نیاورد و از بین رفت، ریز ریز شدن کوه از بین رفتن آن است و بر موسی روشن شد که چون کوه با آن محکمی طاقت نخواهد آورد. المیزان در ذیل آیه و ما قبل آن بیانی شیرین و تحقیقی لطیف دارد. جلاء خروج از شهر و یا اخراج از آن است (صحاح) و آن با معنای اصلی مغایرت ظهور است گوئی شخص در شهر مخفی است و با خروج آشکار می‏شود. آیه درباره بیرون راندن یهود از اطراف مدینه است یعنی: اگر خدا بیرون رفتن را برای آنها ننوشته بود آنها را در دنیا جور دیگر عذاب می‏کرد...