پشت کردن

( مصدر ) ۲- زمینهای موجود را برای زراعت بین دهقانان بحکم قرعه توزیع کردن . یا پشت کردن بر چیزی . ترک آن گفتن . یا پشت کردن کتاب . جلد کردن آن تجلید .

پشت کردن. [ پ ُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ادبار ( مقابل رو آوردن ، اقبال ). استدبار. روی برگردانیدن. روی تافتن. رو برتافتن. رو تابیدن. تَولی. || گریختن ( از جنگ دشمن ). بهزیمت رفتن. فرار کردن. || تکیه کردن. اتکاء. اتکال. اعتماد:
بدادار کن پشت و انده مدار
گذر نیست از حکم پروردگار.بگفت این و زی دادگر کرد پشت
دلش تیره از روزگار درشت.روا بود که بمیر اجل تو پشت کنی
اگر که امیر اجل بازدارد از تو اجل.- پشت کردن بر چیزی ؛ ترک آن گفتن. اعراض کردن از آن :
زن برون کرد کولک از انگشت
کرد بر دوک و دوک ریسی پشت.چو بیند به آن روی پرآب و تاب
کند ماه نو پشت بر آفتاب.- پشت کردن به ؛ اعراض.
- پشت کردن کتاب ؛ تجلید. ( مجمل اللغة ). جلد کردن کتاب.
- پشت کرده ؛ پوست کرده. مُجلد. جلدکرده.
- فراپشت کردن ؛ جامه بر دوش کسی انداختن : چون فَرَجی پیش شیخ بنهادند، شیخ گفت فراپشت ما کنید، فراپشت شیخ کردند. ( اسرارالتوحید ص 174 ).