اسدالدین شیرکوه

اسدالدین شیرکوه بن شادی (یا شاذی)(مرگ ۲۲ جمادی الثانی ۵۶۴) سردار جنگی و عموی صلاح الدین ایوبی بود.
شیرکوه از کردهای ساکن ارمنستان بود. پدرش شادی بن مروان و برادرش نجم الدین ایوب بنیادگذار دودمان ایوبیان بود. در آغاز سدهٔ دوازدهم میلادی شادی خانواده اش را نخست به بغداد و سپس تکریت منتقل نمود. در آنجا حاکم بومی -بهروز- زمام امور تکریت را به شادی سپرد. با مرگ شادی پسرش ایوب به ولایت رسید. ایوب طی یک درگیری مردی مسیحی را کشت و این سبب تبعید خاندان ایوبی از تکریت شد. پس از آن ایوبیان به عمادالدین زنگی پیوستند. در آینده شیرکوه به والی گری حمص گماشته شد. ایوب هم به ولایت بعلبک و سپس دمشق فرستاده شد.
نورالدین زنگی که جانشین پدرش عمالدین شده بود شیرکوه را برای وساطت اختلاف میان وزیران خلفای فاطمی در ۱۱۶۳ میلادی به مصر فرستاد. درگیری میان وزیران بالاگرفت و یکی از آنان به نام شاور بن مجیر به صلیبیون پناهنده شد. این اقدام بهانه ای به دست آنان داد تا به مصر لشکر بکشند. در این میان شیرکوه در شهر بلبیس حصاری شد و صلیبیون شهر را در محاصره گرفتند. به تلافی این اقدام نورالدین شاهزاده نشین انطاکیه را تسخیر نمود.
بار دیگر شیرکوه در ۱۱۶۷ برای دفع حملهٔ صلیبیون به اسکندریه فرستاده شد. این بار عموری یکم شاه اورشلیم با امپراتوری روم شرقی متحد شد تا مصر را به طور کامل تسخیر کنند. ولی با گردش شاور به سوی شیرکوه مسیحیان شکست خوردند. در ژانویهٔ ۱۱۶۹ شیرکوه به عنوان وزیر خلیفهٔ فاطمی به قاهره وارد شد و در آغاز کار شاور را که غیرقابل اعتماد می نمود را کشت. خود شیرکوه دو ماه پس از ورودش به قاهره بر اثر بیماری گوارشی درگذشت و برادرزاده اش صلاح الدین جانشین او شد.