گوپال

گوپال . (اِ) عمود و گرز آهنین . (برهان ). گرز و عمود. (آنندراج ) :
چو بینند تاو بر و یال من
به جنگ اندرون زخم گوپال من .

فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 348).

چو دیوان بدیدند گوپال اوی
بدرّید دلْشان ز چنگال اوی .

فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 349).

مگر بازبینم بر و یال تو
سر و بازوی و چنگ و گوپال تو.

فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 333).

|| تخت و اورنگ آهنین و چوبین (؟) . (برهان ).

گوپال: دکتر کزازی در مورد واژه ی "گوپال " می نویسد : ( ( گوپال در معنی گرز گران و آهنین است. می تواند بود که ال، در گوپال پساوندی باشد که در دنبال و چنگال نیز به کار رفته است و کوپ ریختی از" کوب "بن اکنون از مصدر کوفتن. بدینسان، معنای نخستین و بنیادین" گوپال" ابزار کوفتن می توانسته است بود ) ) .
( ( بر او بر، منوچهر کرد آفرین،
که: "بی تو مباد اسب و کوپال و زین! ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، ۱۳۸۵، ص ۳۷۶. )
:

گوپال = گوپ - آل
گوپ = کوب، کوبیدن
آل = آلت
>> گوپال = آلت کوبنده ( بسان گُرز )