سخن گستر

( صفت ) ۱ - بیان کننده . ۲ - تفسیر کننده مفسر . ۳ - بلیغ .
در عرف سخنگو و شاعر یا به مجاز بمعنی پهنادادن سخن که اطراف و محافل بسیار داشته باشد .

سخن گستر. [ س ُ خ َ گ ُ ت َ ] ( نف مرکب ) در عرف ، سخنگو و شاعر. ( آنندراج ) :
بمن چنان بود اندر نهفت صورت حال
که میر سیر شد از بنده سخن گستر.با علی یاران بودند بلی پیر ولیک
بمیان دو سخن گستر فرقست کثیر.دل هر که را کو سخن گستر است
سروشی سراینده یا دیگر است.چون زمان عهد سنایی درنوشت
آسمان چون من سخن گستر بزاد. || به مجاز بمعنی پهنا دادن سخن که اطراف و محافل بسیار داشته باشد. ( آنندراج ) :
مدعی گرچه سخنگوست سخن گستر نیست
مهمل و معنی بسیار چه معنی دارد. || هم سخن.هم گفتار :
چو کوه البرز آن کوه کاندر آن سیمرغ
گرفته مسکن و با زال شد سخن گستر.

۱. آن که سخن را شرح وبسط دهد، کسی که مطلب و موضوعی را تفسیر کند.
۲. کسی که ادبیات و زبان یک قوم را گسترش دهد.