دسیس

گنده بغلی که به دوا نرود کسی که او را پنهانی به جایی فرستند تا خبر بیاورد .

دسیس. [ دَ ] ( ع مص ) مصدر دَس است در تمام معانی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به دس شود.

---

دسیس. [ دَ ] ( ع ص ، اِ ) گنده بغلی که به دوا نرود. || کسی که او راپنهانی به جایی فرستند تا خبر بیاورد. ( منتهی الارب )( از اقرب الموارد ). || کباب. ( منتهی الارب ). بریان شده در خاکستر. ( از اقرب الموارد ). ج ، دُسُس. ( اقرب الموارد ). || واحد دسس ، ریاکاران.رجوع به دسس شود. || ( مص ) پوشیده داشتن مکر و حیله را. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

کسی که برای کسب خبر، پنهانی به جایی فرستاده شود.