( صفت ) سخت ترس آور بسیار هول مهیب سهمناک .
پرهول
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پرهول. [ پ ُ هََ / هُو ] ( ص مرکب ) مهیب. سخت سهمناک. سخت ترس آور :
میان دو کوه است پرهول جای
نپرد بر آن آسمانش همای.
میان دو کوه است پرهول جای
نپرد بر آن آسمانش همای.
فردوسی.
فرهنگ عمید
بسیارترس آور، مهیب، سهمناک.
کلمات دیگر: