بددلی

بد دل بودن مقابل نیکدلی .

بددلی. [ب َدْ، دِ ] ( حامص مرکب ) جبن و ترس. ( ناظم الاطباء ). بزدلی و بیمناکی. ( آنندراج ). جبن. ( زمخشری ) ( منتهی الارب ). فَشَل. ( تاج المصادر بیهقی ). تُشحَة. هُلاع. وَهَل. ( از منتهی الارب ). ترس. ترسندگی. بیم. ترسانی. هراس. خوف. مقابل دلیری ، شجاعت. ( یادداشت مؤلف ) : بسیار مگویید، بسیار گفتن اندر حرب بددلیست ونگرید تا شمشیر نزنید جز خدای را. ( تاریخ بلعمی ).
درنگ آوریدی تو از کاهلی
سبب پیری آمد وگربددلی.چه گفت آن سپهدار نیکوسخن
که با بددلی شهریاری مکن.نه از کاهلی بد نه از بددلی
که در جنگ بددل کند کاهلی.همان کاهلی مردم از بددلیست
هم آواز با بددلی کاهلیست.نه نیکو بود بددلی شاه را
نه بگذاشتن خوار بدخواه را.یکی خیره ای و دوم بددلی
سوم زفتی و چارمین کاهلی.مبارزت را بر مایه سود باشد نیک
بلی و بددلی آنجا زیان کند بازار....زآنکه هر جای بجزدر صف حرب
بددلی بیش بود هشیاری است.و اگر حلیم بود [ مرد مقل حال ] به بددلی منسوب شود. ( مرزبان نامه ). بددلی را بردباری نام منه. ( مرزبان نامه ).
از کمال حزم و سوءالظن خویش
نی ز نقص و بددلی و ضعف کیش.- بددلی کردن ؛ ترسیدن. هیوع. ( یادداشت مؤلف ). تکعکع. ( المصادر زوزنی ).خیام. خیمومة. خیوم. خیم. خیمان. ( منتهی الارب ) :
چو پیران نبرد تو جوید دلیر
مکن بددلی پیش او رو چو شیر.شکم بنده را چون شکم گشت سیر
کند بددلی گرچه باشد دلیر. || ضعف. || بدگمانی و سؤظن. ( ناظم الاطباء ). || بدنیتی. بداندیشی :
بریده چوطبع مؤمن از مرتد
از بددلی و بدی و بدمهری.بددلی در ره نیکی چکنی کاهل نیاز
نیک را هم نظر نیک مکافا بیند.- بددلی کردن ؛ بدنیتی و بداندیشی کردن : کینه نورزند و حسد نبرند و بددلی نکنند. ( تاریخ قم ص 273 ).

بددل بودن.