پرفسون

پرافسون، پرمکر، پرحیله، بسیارزیرک وکاردان
( صفت ) ۱- پر حیله پر تزویر . ۲- سخت زیرک بسیار کاردان .

پرفسون. [ پ ُ ف ُ ] ( ص مرکب ) پرحیله. پرمکر. پرفریب. پرفسوس :
بفرمود تا نزد او شد قلون
ز ترکان دلیری گوی پرفسون.فرستاد با او بخانه درون
نهانی زن جادوی پرفسون.همانگه زن جادوی پرفسون
که بد دایه مه را وهم رهنمون. || سخت داهی و زیرک. سخت کاردان :
بنزد سیاوش فرستم کنون
یکی مرد بادانش و پرفسون.ز پیش فریدون برون آمدند
پر از دانش و پرفسون آمدند.فریدون پردانش پرفسون
مر این آرزو را نبد رهنمون.بیاور یکی خنجر آبگون
یکی مرد بینادل پرفسون.در آن پنبه هر چند کردی فزون
برشتی همی دختر پرفسون
چنان بد که یکروز مام و پدر
بگفتند بادختر پرهنر
که چندان بریسی مگر با پری
گرفتستی ای پاک تن خواهری.جوان گرچه دانادل و پرفسون
بود نزد پیر آزمایش فزون.- چاره پرفسون ؛ تدبیر آمیخته به فریب و حیله :
ترا ای پسر گاه آمد کنون
که سازی یکی چاره ٔپرفسون.

۱. پرافسون، پرمکر، پرحیله.
۲. بسیارزیرک و کاردان.