راه پیمای . راهرو . رونده طریق
ره پیما
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ره پیما. [ رَه ْ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) راه پیمای. راهرو. رونده طریق. || مسافر و سیاح. ( ناظم الاطباء ). || اندازه گیرنده راه. ( ناظم الاطباء ). رجوع به راه پیما و راه پیمای شود.
فرهنگ عمید
راهپیما#NAME?
= راه پیما
کلمات دیگر: