رودزن

رودساز، ساززن، نوازنده رود

رودزن. [ زَ ] ( نف مرکب ) رودزننده.زننده رود. رودنواز. رودساز. رودسرای. کنایه از مطرب. ( آنندراج ). ضراب. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ). رجوع به رود زدن و رودساز و رودسرای و رود شود :
چو شب کرد بر آفتاب انجمن
بیاورد می با یکی رودزن.وزآن روی سهراب با انجمن
همی می گسارید با رودزن.زین روی باغ صف بتان ملک پرست
زآن روی صف رودزنان غزلسرای.زخمه رودزن نه پست و نه تیز
زلف ساقی نه کوته و نه دراز.ملک یوسف کنون در کاخ خود چون رودزن خواند
ندیمان را و خوبان را به نزد خویشتن خواند.بتان ماهرو باساقیان سیم تن خواند
پریرویان شنگ و مطربان رودزن خواند.ز شادی همی در کف رودزن
شکافه شکافنده گشت از شکن.گر رودزن رواست امام و نبیدخوار
اسبی است نیز آنکه کند کودک از قصب.هم رودزنان به زخم راندن
هم فاختگان به زند خواندن.- رودزن فلک ؛ ستاره زهره. ( آنندراج ).

رودساز، ساززن، نوازندۀ رود.