گوباره

( اسم ) گل. گاو و گاومیش : وای از آن آوا که گر گو پاره آنجا بگذرد بفکند نازاده بچه باز گیرد زاده شیر . ( منجیک )
بمعنی دوم گواره که گل. گاومیش باشد .

گوباره. [ گ َ / گُو رَ/ رِ ] ( اِ مرکب ) به معنی دوم ، گواره که گله گاومیش باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ). رمه گاو و خر. ( صحاح الفرس ). مطلق رمه. ( مؤلف ) :
وای از آن آوا که گرگوباره زآنجا بگذرد
بفکند نازاده بچه ، بازگیرد زاده شیر.ناید هگرز زین یله گوباره
جز درد و رنج عاقل بیچاره.هرگز کس آن ندید که من دیدم
زین بی شبان رمه یله گوباره.نشناسم از این عظیم گوباره
جز دشمن خویش بالمثل یک تن.شو حذر دار حذر زین یله گوباره
بل نه گوباره کز این قافله ٔشیطان. || جایگاه گاوان. ( برهان ). طویله گاو. ( آنندراج ) :
تو گاوان را به گوباره سزایی
چگونه ویس را از رام پایی ؟در این گوباره چون گردی بر آخور چون خر عیسی
به سوی عالم جان شو که چون عیسی همه جانی.مانند گاو چشم به گوباره بر مدار.|| گاوبان. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

= گواره۱