گابریلا میسترال

گابْریلا میسْتْرالْ (۷ آوریل ۱۸۸۹ - ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷) نام مستعار لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا، شاعر، آموزگار، دیپلمات و فمینیست شیلیایی است.
غزل های مرگ (Sonetos de la Muerte)‏ (۱۹۱۴) (برنده جایزه ملی شعر شیلی)
ویرانی (Desolación) ‏ (۱۹۲۲)
تدریس برای زنان (Lecturas para Mujeres)‏ (۱۹۲۳)
نازک دلی (Ternura)‏(مادرید ۱۹۲۴)
Nubes Blancas y Breve Descripción de Chile ۱۹۳۴‏
بریدن (Tala)‏(بوئنوس آیرس ۱۹۳۸)
گزیده ها Antología‏ (۱۹۴۱)
چرخُشت (Lagar)‏(سانتیاگو، شیلی ۱۹۵۴)
Recados Contando a Chile ۱۹۵۷‏
شعر شیلی (Poema de Chile)‏ (۱۹۶۷)، انتشار پس از مرگ
وی نخستین فرد از آمریکای لاتین بود که برنده جایزه نوبل در ادبیات شد.
گابریلا میسترال در سال ۱۸۸۹ میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی (Elqui) شیلی به دنیا آمد و در روستای مونته گرانده پرورش یافت.او از سن ۱۵ سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال ۱۹۱۴ با غزل های سه گانه اش به نام غزل های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد.او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد.
مسیترال در سال ۱۹۴۵ به خاطر داستان معروف «دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند»، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل گردید.

گابریلا میسترال (۱۸۸۹–۱۹۵۷) شاعر، آموزگار، دیپلمات و فمینیست شیلیایی.
• «زیبایی را دوست بدار؛ سایهٔ خداوندی بر جهان است.»• «I. ستایش کنن را. زیرا سایهٔ خداست بر سر جهان. -> زیبایی