تربع

[ویکی فقه] نهادن باسن و کف پاها بر زمین و بلند کردن رانها و ساقها را و همچنین چهار زانو نشستن را تربع می گویند و تربّع به معنای نخست در باب صلات آمده است و به معنای دوم در باب اطعمه و اشربه سخن رفته است.
تربّع به عنوان عملی مستحب در برخی حالات نماز ذکر شده؛ لیکن در مراد از آن اختلاف است و ظاهراً شهید ثانی نخستین کسی است که تربّع را به معنای نخست تعریف کرده است، که از آن به «جلوس قُرفصاء» نیز تعبیر می‏شود. این معنا به مشهور نیز نسبت داده شده است؛ امّا برخی از آن جهت که در روایات و کلام اهل لغت و نیز قدما نیامده، بر آن اشکال کرده‏اند. از این‏رو، برخی مراد از آن را در نماز، همان دو زانو نشستنی که در حال تشهد یا نشسته نماز خواندن در میان مردم متعارف است دانسته و برخی دیگر آن را همان چهار زانو نشستن ـ که در لغت آمده است ـ تعریف کرده‏اند.

تربع در قرائت نماز
تربّع هنگام قرائت برای کسی که به دلیل ناتوانی یا مستحب بودن نماز، نشسته نماز می‏گزارد و نیز ـ بنابه قولی ـ در حال تشهد، مستحب است.

تربع زن در نماز
تربّع برای زن نیز هنگام تشهّد ـ بلکه در همه حالات نماز که می‏نشیند ـ مستحب است.

تربع بین دو سجده
...