چرکی که از کار کردن در دست پدید اید
باشقه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باشقه. [ ش ِ ق َ / ق ِ ] ( اِ ) چرکی که از کار کردن در دست و اعضاء بهم رسد ( ؟ ) ( ناظم الاطباء ). این کلمه مصحف «شغه » است باضافه «با» و رویهم یعنی پینه دار و شوخ گرفته.
کلمات دیگر: