قهوه ترک

قهوهٔ ترک(قهوه یونانی) (به ترکی استانبولی: Türk kahvesi) شیوه ای برای سرو قهوه است. دانه های برشته شده و سپس کاملاً پودر شدهٔ قهوه در قهوه جوشی به نام جذوه جوشانده و در فنجان سرو می شوند. دانه های پودر شدهٔ قهوه در فنجان می توانند ته نشین شوند و برای طعم دادن به قهوه از شکر استفاده می شود. این شیوهٔ سرو قهوه در خاورمیانه، شمال آفریقا، قفقاز و بالکان دیده می شود.
Wikipedia contributors، "Turkish coffee،" Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Turkish_coffee&oldid=509246913 (accessed August 27، 2012).
برخلاف افسانه های قدیمی دربارهٔ خاستگاه آفریقایی قهوه که به کرات هم تکرار می شوند، قدیمی ترین مدارک مستدل موجود که به طرز غیرقابل انکاری بر نوشیدن قهوه دلالت دارند، تنها به اواسط قرن پانزدهم میلادی در خانقاههای یمن باز می گردند. تا سال ۱۵۱۰ میلادی، قهوه در مراکز بزرگ اسلامی همچون قاهره و مکه در میان تمامی قشرها جامعه به یک نوشیدنی رایج تبدیل شده بود. در دههٔ ۱۶۴۰ ابراهیم چپوی، تاریخ نگار عهد عثمانی از بازشدن اولین قهوه خانه در استانبول حکایت کرده است.
تا سال ۹۶۲ (۵۵–۱۵۵۴) در شهر قسطنطنیه و همچنین در سرتاسر قلمرو عثمانی، نشانی از قهوه و قهوه خانه نبود. در همان سال ها بود که مردی از حلب به نام حاکم و مردی از دمشق به نام شمس به شهر آمدند: هر کدام از آن ها مغازه ای بزرگ در منطقهٔ تحت قلعه باز کردند و قهوه تهیه و تدارک دیدند.
در این اواخر، نوشیدن سنتی قهوهٔ ترک به دلیل رشد فزایندهٔ دیگر نوشیدنی های داغ نظیر چای، قهوهٔ سریع، و دیگر شیوه های نوین نوشیدن قهوه کاهش یافته است.