سنبیدن

ثقب

سفتن، سوراخ کردن، کاویدن، سوراخ کننده
( مصدر ) ۱ - سوراخ کردن سفتن . ۲ - کاویدن کاهش کردن .

(سُ دَ ) (مص م . ) = سنبانیدن : ۱ - سوراخ کردن . ۲ - کاویدن .

سنبیدن. [ سُم ْ دَ ] ( مص ) سوراخ کردن و سفتن. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). سنبانیدن :
چنان آبی که گردد سخت بسیار
بسنبد زیر بند خویش ناچار.که آیات قرآن و شعر حجت
دل دیوان بسنبد همچو پیکان.و اگر سبب آن تیزی خون باشد که رگ را بسنبد و بخورد... ( ذخیره خوارزمشاهی ).
کآن چاره چو سنبیدن کوه است بسوزن
وآن حیله چو پیمودن آب است بغربال.سم او سنبد حجر را یک زمان الماس وار
پس بزودی زو برون آید چو آتش از حجر.زخم تو ز بس صواب زخمی
سنبد بسنان سنان دیگر.چون سنجق شاهیش بجنبد
پولادین صخره را بسنبد.بگیرند هنگام تک باد را
بناخن بسنبند پولاد را.|| فرورفتن. داخل شدن. فروشدن. دررفتن :
ز صد فرسنگی آید بر در غار
در او سنبدچو در سوراخ خود مار.|| تکیه کردن و تکیه دادن. || پشتی داده شدن. || فریفتن. مکر و غدر کردن. ( ناظم الاطباء ). || در زیر پای آوردن. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ).

سفتن، سوراخ کردن.