سوارکار

خیال , راکب

چابک سوار، اسب سوار، کسی که سواربراسب بامهارت
مرد دانا بشیوه های سواری مجرب در سواری ماهر در سواری اسب و فنون آن
کسی که در سواری ماهر و چابک بود .

سوارکار. [ س َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مرد دانا بشیوه های سواری. مجرب در سواری. ماهر در سواری اسب و فنون آن. ( یادداشت بخط مؤلف ). آنکه در فن سواری ماهر باشد و آنرا در عرف حال چابک سوار گویند و بتازی رائض خوانند. ( آنندراج ). اسوار. سوارکار نیکو. ( منتهی الارب ). فارس :
همیشه دیده بخوبان گلعذارم من
سمند عمر بتان را سوارکارم من.

کسی که در اسب سواری چابک و ماهر باشد، چابک سوار، اسب سوار.

{rider} [ورزش] شخصی که در مسابقات سوارکاری شرکت می کند متـ . سوار

سُوار؛ وریا