سنگواره

سَنگواره (یا فُسیل که از لغت Fossilis از زبان لاتین کلاسیک گرفته شده که به معنای واقعی کلمه «به دست آمده از حفاری» هست) به بازمانده های کانی شده جانوران و گیاهان یا بازمانده های دیگر مثلاً ردپا گفته می شود.فرایند سنگواره شدن فرایندی کم اتفاق است زیرا کانی های طبیعی معمولاً تجزیه شده و دوباره وارد چرخه مواد می گردند. برای اینکه یک سازواره (ارانیسم)، سنگواره شود می بایست روی آن هرچه سریعتر با مواد رسوبی پوشیده شود. سنگواره ها و روند سنگوارگی انواع گوناگونی دارند.سنگواره ها معمولاً از خود مواد بازمانده از سازواره تشکیل شده اند، ولی هستند سنگواره هایی که تنها شامل اثر و رد یک سازواره مثلاً رد پای یک دایناسور یا خزنده می شوند. به اینگونه سنگواره ها، سنگواره های ردّی می گویند.دانش بررسی سنگواره ها دیرین شناسی نام دارد.
Fossil. (2014, July 15). In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved 10:29, ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۴در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ سنگواره موجود است.
از مناسب ترین مکان ها برای تشکیل سنگوارها می توان به حاشیه دلتاها و پیرامون کوه های آتشفشانی قدیمی که خاکستر از آن ها متصاعد می شود و دریاهای کم عمق و یخچال ها و باتلاق ها نام برد. بیشتر دانشمندان معتقدند که فسیل ها در دریاهای قدیمی قرار داشته اند و در بین مواد رسوبی قرار گرفته اند و در اثر فشار و گرمای زیاد، به این شکل درآمده اند.
از آثار سنگوارها برای اثبات نظریه های زمین ساخت ورقه ای و تکامل تدریجی استفاده شده است. در علم زمین شناسی مطالعه دانشگاهی فسیل ها در دو مبحث گیاهی و جانوری است که هر کدام به دوبخش بزرگ سنگواره ها ماکروفسیل و ریزسنگواره ها میکروفسیل -و زیرشاخهٔ نانوفسیل ها- تقسیم شده و بر این اساس مطالعه می شوند.فسیل یا سنگواره رامی توان از مهم ترین منابع اطلاعات دربارهٔ گذشتهٔ موجودات دانست. دانشمندان معتقدند نباید تمام فسیل های یک منطقه را جمع آوری کرد.جمع آوری کامل نمونه های تریلوبیت ایران یکی از ناخوشایندترین اتفاقات مطالعاتی این حوزه است.

سَنْگْواره (fossil)
سنگواره اولیه خفاش متعلق به 52 میلیون سال پیش
(یا: فسیل) اثر، نقش، یا بقایای واقعی جانور یا گیاهی محفوظ مانده در سنگ. سنگواره ها در دوره های تشکیل سنگ، بر اثرِ انباشت تدریجی رسوب روی بستر دریا یا دریاچه و طی میلیون ها سال به وجود آمده اند. سنگواره ممکن است جای پا، اثرِ فرورفته، یا نقشِ برجسته باشد. سنگواره های معدودی دست نخورده مانده اند، از آن جمله است ماموت های فسیل شده در یخ های سیبریایی یا حشرات به دام افتاده در صمغ درختان. علم بررسی و مطالعۀ سنگواره ها دیرین شناسی است. دیرین شناسان با بررسی بقایای سنگواره های هر ناحیه اطلاعات فراوانی دربارۀ تاریخچۀ زمین شناختی آن ناحیه استنتاج می کنند. تاکنون حدود ۲۵۰هزار گونه سنگواره کشف شده است. به نظر می رسد این رقم کمتر از یک به ۲۰هزار گونه ای باشد که در جهان وجود داشته اند. خُردسنگواره ها به اندازه ای کوچک اند که فقط با میکروسکوپ دیده می شوند و عبارت اند از فسیل دانه های گَردۀ گل، پاره های استخوان، باکتری ها، و بقایای جانداران و گیاهان دریایی ذرّه بینی، مانند روزن داران و دیاتومهها.