مغلوب شدن . تاب و توانایی را از دست دادن .طاقت تحمل را از دست دادن
کمر شکستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کمر شکستن. [ ک َ م َ ش ِ ک َت َ ] ( مص مرکب ) مغلوب شدن. تاب و توانایی را از دست دادن. طاقت تحمل را از دست دادن. || مغلوب کردن. تاب و توان کسی را از بین بردن :
لطفت کمر عتاب بشکست
در پای فلک شباب بشکست.
لطفت کمر عتاب بشکست
در پای فلک شباب بشکست.
ملاقاسم مشهدی ( آنندراج ).
کلمات دیگر: